Асосҳои менеҷменти хавф. Назорати таносуби даромад ва хавф

Биёед аз як иштибоҳи маъмул оғоз кунем. Бисёриҳо фикр мекунанд, ки сирри муваффақияти гуруҳои бозор дар қобилияти олиҷанобашон барои пешгӯии бозор аст. Аммо ин танҳо қисман дуруст аст. Новобаста аз он ки шумо чанд моҳ ё чандин сол таҷрибаи кор дар бозор доред, ғайриимкон аст, ки ҳамеша бозорро дақиқ пешгӯӣ кунед ва иштибоҳ накунед. Ҳар касе, ки мунтазам матбуоти иқтисодиро хондааст, бешубҳа, дидааст, ки гоҳ-гоҳ фондҳои бузурги сармоягузорӣ варшикаста мешаванд, бонкҳои машҳур зарар мебинанд ва сармоягузорони миллиардер дар ба истилоҳ бӯҳронҳо сармояи худро аз даст медиҳанд.

Пас, сирри муваффақияти дарозмуддати маъруфтарин сармоягузорон — ин қобилияти идора кардани хавфҳои бозор мебошад. Танҳо як ҳақиқати содаро дарк кунед: ҳар кас метавонад иштибоҳи сармоягузориро содир кунад. Аммо на ҳар кас метавонад онро сари вақт ислоҳ намояд. Шумо ҳамеша бояд дар зеҳнатон алгоритми равшани амалиётро нигоҳ доред, то дар ҳолате, ки чизе мувофиқи нақша намеравад, чӣ кор бояд кард. Ба монитор бо чашмони холӣ нигоҳ накунеду бинед, ки саҳмияатон ба чуқурӣ меафтад — амал кунед! Тибқи нақшаи пешакӣ омодашуда барои чунин ҳолат амал намоед. Биёед акнун сценариҳои имконпазирро муҳокима кунем, агар бозор ба самти дигар ҳаракат кунад.

Пас чӣ гуна фаҳмидан мумкин аст, ки бе хавфи ба вазъияте дучор шудан, ки сухан дигар дар бораи даромад нест, балки дар бораи баргардонидани маблағи худ меравад, чӣ қадар капиталро метавон аз даст дод? Аз чӣ бояд оғоз кард — ин ҳадафи сармоягузорӣ аст. Барои спекулянти хеле таҷовузкор ин рақам метавонад то чоряку ё ҳатто сеяки капиталро ташкил диҳад. Одатан чунин сармоягузорон активҳои хеле ноустуворро интихоб мекунанд. Аммо оғоз кардани роҳ дар бозори молиявӣ бо чунин воситаҳо хатарнок аст. Барои сармоягузори нав хавф кардан бо зиёда аз 10–15% капитал зарур нест. Яъне, ҳангоми поин рафтани арзиши тамоми портфел то 10% бояд аллакай дар бораи қатъ кардани зиёни минбаъда андеша кард. Биёед чунин гӯем: зарари яккаратаи иҷозатдодаатон набояд аз даромади пешбинишуда барои як чоряк бештар бошад. Ин сатҳи хавф ба шумо имкон медиҳад, ки зуд мавқеъҳои аздастрафтаро барқарор кунед ва ба даст овардани даромадро идома диҳед, на моҳҳо хатогии яккаратаи тасодуфиро пӯшонед. Муҳимтаринаш — ин пешакӣ барои худ лимити зиёни иҷозатдодаро муқаррар кунед ва ҳеҷ гоҳ онро вайрон накунед, новобаста аз он ки дигарон чӣ мегӯянд.